Samen fietsen voor de gezelligheid en onafhankelijkheid

Samen hebben ze één gezamenlijke hobby en dat is fietsen. Eva Mentink (20) op haar handbike en Christian Peppelman (27) met de wielrenfiets ernaast. Onderweg kletsen ze over algemene dingen; Christian vaak over zijn werk en Eva over school. Ze vinden het vooral gezellig om samen te fietsen. Ze proberen één keer in de week af te spreken. Dit is soms best ingewikkeld, omdat Christian van beroep vrachtwagenchauffeur is en Eva Office Management Support studeert. 

Christian en Eva hebben elkaar ongeveer een jaar geleden leren kennen door een gezamenlijke kennis. Deze kennis wist dat Christian graag iets wilde betekenen voor mensen met een handicap (“Hoe noem je het?”). Eva op haar beurt kon een fietsmaatje goed gebruiken, want op deze manier is ze minder afhankelijk van haar ouders om te gaan fietsen.

Eva kan sinds haar geboorte haar benen niet gebruiken. Dit zorgt ervoor dat ze afhankelijk is van haar ouders om te kunnen sporten. De mogelijkheden om aangepast te kunnen sporten in de gemeente Lochem zijn er eigenlijk niet. Voor training gaat ze gemiddeld twee keer in de week naar Kampen, waar haar ouders haar naar toe brengen. Ook maakt ze deel uit van het talententeam handbiken in Papendal, het centrum voor Topsport en Onderwijs. Inmiddels is ze zelf bezig met het behalen van haar rijbewijs, zodat ze zelfstandiger op reis kan.

Het alleen fietsen vind Eva niet prettig, omdat ze laag bij de grond zit en daardoor de voertuigen op smalle wegen extra groot lijken. Bovendien schijnen de lichten van de auto’s in haar gezicht waardoor ze niet alles kan zien. Dan is het fijn om een fietsmaatje te hebben. Met Christian als haar fietsmaatje heeft ze de mogelijkheid om in haar eigen buurt te gaan fietsen.

Christian heeft voor een aantal jaren terug een dag meegelopen in revalidatiecentrum De Hoogstraat in Utrecht. Daar zag hij allerlei mensen die onder andere gingen handbiken. “het is heel verschillend; de ene heeft veel hulp nodig, de andere is juist heel zelfstandig, de ene fietst de hele dag en de andere drie uur in de week en dat is het grote verschil.” Hij vond dit leuk en wilde hier graag meer mee gaan doen.

Volgens hem is het sporten en/of handbiken (nu) niet voor iedereen met een handicap weggelegd. Dit komt volgens hem mede door de afstand die vaak moet worden afgelegd voordat deze mensen kunnen gaan sporten. Hij legt uit: ”Als je veel hulp nodig hebt en je moet daarna nog driekwartier rijden voor dat je ergens bent, dat is niet voor iedereen weggelegd.” Hij hoopt dat er daarom vanuit gemeente Lochem meer aandacht komt voor het aangepast sporten, eventueel in samenwerking met andere gemeentes in de buurt. Zodat iedereen de mogelijkheid krijgt om in zijn of haar buurt te sporten.