Buddy worden is niet zo moeilijk

De website van vrijwilligerscentrale Lochem is omgetoverd tot het lokaal digitaal platform www.lochemdoet.nl. Bedoeld voor vrijwilligers en vrijwilligersorganisaties.

Speciaal voor alle vrijwilligers van Stichting Welzijn Lochem heeft Helma Snelooper, Dichter des Achterhoeks, een ode aan alle vrijwilligers geschreven. Deze ode willen we graag opdragen aan alle vrijwilligers uit de gemeente Lochem. Als dank voor allen die zich in 2020 hebben ingezet voor een ander. Zomaar omdat het kan. Steengoed daar ben jij op een steenworp afstand je kijkt reikt uit blijft gastvrij als kind schoot ik met mijn katapult een kiezel tot ver voorbij de boerderij de wereld wordt steeds kleiner van dichtbij is een kiezel een kei vroeger keilden we steentjes over de Berkel we zagen kringen in het water ontstaan zich verbreiden verveelvuldigen verspreiden om dan oneindig voort te gaan een ritme van rimpelingen zo raak jij mensen aan hoe zal ik je noemen goede buur verre vriend vrijwilliger of naaste naober dierbaar woord zoetjesaan van plicht ontdaan ik zie het ongeschonden lotsverbonden als een rots in het Lochems landschap staan je breekt een muur af en bouwt een brug een wegversperring daar deins jij niet voor terug je bent vindingrijk trekt er je spoor omheen dat ben jij je verlegt een steen Helma Snelooper

Zou je met recht kunnen roepen naar Toine Boonman. Hij staat klaar en is altijd in voor een klus als vrijwilliger. In zijn agenda staan de maandag- tot en met donderdagmorgen volgeboekt. “Maar verder zijn er nog gáááten zat in mijn agenda”, vertelt hij zelf. Met zijn basstem verhaalt hij over de vele klussen, werken en banen die Toine als vrijwilliger heeft gedaan en heden ten dagen nog doet. “Ik ben er gewoon ingerold. Vrijwilligerswerk kost tijd, maar je krijgt er zo gigantisch veel voor terug: blijde gezichten, voldoening en dankbaarheid”. En Toine vindt het nog leuk ook. Hij kan zijn talent om dóór te zoeken, verder te vragen en vooruit te kijken volop gebruiken en verder ontwikkelen. Jaren heeft Toine als onderwijzer voor de klas gestaan. Als zijn eigen kinderen gaan sporten, wordt hij al snel bestuurslid van de club. Dan krijgen zij de leeftijd “op de club” te gaan bij de Jeugdraad in Almen en wordt hij als bestuurslid gevraagd. Enkele jaren later gevolgd door de Oranjevereniging, “de feestfabriek” zoals hij zelf zegt. Daar helpt hij o.a. mee met het organiseren van het 3-daagse Almens Feest, Koningsdag, Pasen en de dodenherdenking op 4 mei. Een mooi gedicht, een goede spreker, een stukje Almens oorlogsgeschiedenis erbij zoeken, dit alles heeft hij met veel voldoening gedaan. In 2014/2015 wordt Toine overvallen door lichamelijke ongemakken en volgt een totale afkeuring. Geen “voor de klas staan meer”. Zijn hart ligt bij kinderen, dus is hij nu drie ochtenden in de week op school te vinden als begeleider van kinderen die extra aandacht nodig hebben. Ook geen paardenspan meer rijden met zijn Welsh pony’s, wat zijn grote hobby is geweest. Toine: ”dikke streep eronder, niet zeuren van o, o, wat jammer!! Nee!! Zó genoten van al die keren en daar kijk ik op terug. Je ondergraaft jezelf als je je laat beïnvloeden door tegenslag. Het is een keuze. Kijk naar Nelson Mandela!” Voor de huisartsenpraktijk brengt hij medicijnen rond, nu een paar keer extra omdat een collega ziek is. Ook in Harfsen. Als Toine, een deuntje fluitend, met een tas het pad opkomt, hoort hij vragen: “is dat fluitje te koop?” Verrast en vrolijk vervolgt Toine dan zijn weg. “Daar doe je het toch voor!” Voor Museum Staal is Toine niet alleen gastheer op de vloer, hij is ook lid van het bestuur. Na een paar maanden gesloten te zijn, zijn de deuren gelukkig net weer opengegaan voor bezoekers. En op de woensdagochtend is hij te vinden als gastheer bij de inloopochtend voor ouderen. Over de Berkelzomp, waar hij al een paar jaar vrijwillig schipper is, weet hij veel te vertellen: niet alleen de geschiedenis van de zompen, die over de Berkel van Zutphen naar Vreden voeren, maar ook over de goederen die ooit vervoerd zijn. Vooral de schnapps, jenever, in houten tonnen waren favoriet. Menig schipper die toentertijd een gaatje in het deksel boorde, een rietstengel plukte en meerdere slokken genoot… om het vochtniveau op peil te houden werd het vat weer gevuld met water uit de Berkel: nu te koop in flesjes als… Berkelbitter! “Ik ben een van de vele vrijwilligers in Almen, omdat je met elkaar het dorp draagt. In Almen worden plannen gemaakt en ze worden nog uitgevoerd ook! De kracht van Almen is ‘een beetje eigenwijzigheid’ op een positieve manier, net als De hoofdige boer!”