WAT EEN UITZICHT!

WAT EEN UITZICHT!

Op de toren van de Gudulakerk in hartje Lochem. Na 172 treden bereik je de omgang boven in de toren waar je een schitterend uitzicht kunt hebben over heel de omgeving. Een team van torenwachters staat klaar om individuele bezoekers en ook groepen te begeleiden. Twee van hen, de heren Bertus Leussink en Rinus Molenaar vertellen hun verhaal.

Beiden zijn geboren en getogen in of vlakbij Lochem: kennen de omgeving heel goed. Als je dus boven op de toren staat, kunnen ze allebei precies vertellen wat iets is waar het staat. En niet alleen zij, ook de andere torenwachters vertellen graag. “Na de stenen treden is er nog een stukje met houten treden. De toren is wel smal, klimmers en dalers passeren elkaar heel voorzichtig. Gelukkig is er kortgeleden een touw langs de muur gekomen zodat we houvast hebben. Als we boven zijn komen we langs de ruimte van de beiaardier. Kunnen we zien hoe een beiaard eruit ziet. Als je geluk hebt zit hij te spelen”, zegt Leussink. Regelmatig kun je de muzikant horen spelen, terwijl je over de markt loopt of op een van de terrasjes rondom de kerk van een drankje geniet. Molenaar gaat verder: “Dat hebben al veel toeristen uit binnen- en buitenland gedaan. Het verbaast ons wel dat we weinig stadsgenoten treffen! Wellicht maakt onbekend onbemind, maar hoe leuk is het om zover om je heen te kunnen kijken! Je krijgt een heel andere blik op je eigen huis en omgeving. Uiteraard hebben we helder en zonnig weer nodig. Want alles wat ik zie, kèn ik en ik vertel er graag over”.

Leussink vertelt, dat je als torenwachter zeker over één talent moet beschikken: “géén hoogtevrees hebben!!” Verder vinden ze alle twee dat je ook goed moet luisteren naar wat er geweten wil worden: is het de geschiedenis van de kerk en de toren, of de restanten van de oorlog of welke dorpen er langs de Berkel liggen. De verhalen, die deze vrijwilligers kunnen vertellen, zijn divers en levendig.

“Het is vooral de gezelligheid die de mensen-op-vakantie meenemen. We zorgen er dan ook voor dat alles netjes is: ruimen van tevoren een dode meeuw op of vegen even wat vogelpoep weg. Dat doen we uiteraard ook voor onze stadsgenoten: dan horen we hele andere en bijzondere verhalen want ook zij weten en kennen al veel. Maar ook onderling, in ons 6-mans-team is het reuze gezellig. Praten kunnen we allemaal en met een drankje na de laatste rondleiding op woensdagmiddag komen de verhalen vanzelf. Dan horen we van elkaar wat de antwoorden zijn geweest op onze vraag aan de bezoekers, waarom er altijd een haan op een toren staat…!!!”